بررسی اپیدمیولوژیک تغییرآستانه استاندارد شنوایی بر اساس یافته های شنوایی سنجی و اندازه گیری صدای محیط کار در بین کارگران صنایع فلزی اصفهان

سابقه و هدف: تغییر آستانه استاندارد به عنوان شاخصی برای تشخیص زودرس افت شنوایی افراد در معرض صدای غیر مجاز در صنایعی است که برنامه حفاظت شنوایی اجرا می کنند. هدف از این پژوهش ارزیابی فراوانی تغییرات آستانه استاندارد با استفاده از ارزیابی شنوایی توسط ادیومتری سالیانه و اندازه گیری تراز مواجهه کارگران می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی و از نوع توصیفی- تحلیلی است، در این پژوهش 2016 نفر از کارگران صنایع فلزی اصفهان که همگی مرد بودند مورد بررسی قرار گرفتند. 189 نفر از کارگران به طور تمام وقت، 865 نفر بیش تر اوقات و 962 نفر بعضی اوقات از گوشی استفاده می کردند. در این بررسی ابتدا، قسمت هایی از واحدها که در مواجهه با صدای غیر مجاز بوده شناسایی و سپس تراز معادل هشت ساعته مواجهه افرادی که در معرض صدای 85 دسی بل و بالاتر بودند اندازه گیری و در نهایت با استفاده از ادیومتری مبنا و ادیومتری سال مطالعه که توسط صنعت انجام شده بود وقوع تغییر آستانه شنوایی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که 9/29 درصد از کارگران تغییر آستانه شنوایی در هر دو گوش داشتند. هم چنین رابطه بین سن، تراز مواجهه با صدا و مدت زمان استفاده از گوشی با تغییر آستانه استاندارد شنوایی معنی دار بود در حالی که بین سابقه کار و تغییر آستانه استاندارد شنوایی رابطه معنی دار آماری به دست نیامد. نتیجه گیری: با توجه به درصد وقوع سالانه تغییر آستانه شنوایی در کارگران می توان چنین نتیجه گیری نمود که برنامه حفاظت شنوایی در این صنایع ناموفق بوده است